Even over mijn eigen uitdaging. Ik ben creatief. Misschien zelfs wel heel creatief. Dat is een gave. Tenminste zo zie ik het wel. Het laat mij alles vanuit heel veel perspectieven zien. Ik zie daarom oneindig veel mogelijkheden de hele dag door. Dus daardoor ben ik vaak vrolijk, optimistisch en enthousiast. Als mijn creativiteit vrij stroomt ontstaan er bijzondere mooie dingen. Daarom vind ik het bijvoorbeeld zo leuk om met andere creatieve mensen op een podium te staan en te zien wat er ontstaat. Door in het moment dingen te laten ontstaan en je creativiteit de vrije loop te laten heb je als acteurs een geweldige avond en het publiek ook. Maar het werkt eigenlijk bij alles. Vraag mij om mee te denken over jouw idee en ik maak het groter en groter. Betrek mij in een discussie en ik laat je er anders tegenaan kijken. Ik laat je ontdekken hoe die ander tegen het onderwerp aankijkt. Betrek mij in jouw uitdaging en ik luister open naar wat je vertelt en stel dan net die vraag die jou verder helpt.

Ok, ok, ok…..en wat was nou jouw uitdaging?

Creativiteit maakt mijn leven ook vaak heel ingewikkeld. Het is een kracht die ik als een soort Jedi Knight moet leren beheersen. Op andere manieren tegen dingen aankijken leidt ook tot het ontdekken van volledig onbekende nieuwe soorten beren. Grote harige beren. Die ik dan ook allemaal op de weg voor mij neerzet. Ik kan tot 5 punten achter de komma scenario’s uitdenken. Heel leuk als je een verhaal probeert te schrijven. Maar heel lastig als je iets te doen hebt. Want het leidt tot het onnodig complex maken van dingen. Tot onnodig perfectionisme. En dat perfectionisme komt voort uit het te mooi willen doen van de dingen. Altijd kunnen bedenken hoe het nog beter kan, maar dan niet meer doorhebben dat het eigenlijk weinig toevoegt aan het eindresultaat of de beleving van anderen. Het heeft ook te maken met niet durven kiezen tussen alle mooie en interessante alternatieven in deze wereld. Bang zijn om dan iets te missen.

Wat ik nu beschrijf heet polariteiten. Die heeft iedereen. Elk talent heeft ook zijn keerzijde. Zijn eigen uitdaging. In mijn geval is dat loslaten. Loslaten van het perfecte eindresultaat en genieten van het proces. Genieten van het creëren van nieuwe dingen die natuurlijk nooit perfect zullen zijn, maar wel vaak bijzonder mooi. Omdat ze met enthousiasme en passie zijn gemaakt. Als ik kan genieten van het pad waarop ik loop en niet nu al bij de eindbestemming wil zijn, ben ik een gelukkig mens. Gelukkig heb ik voor mijn uitdaging een sterke hulpmotor. Ik ben behoorlijk actiegericht. Dat helpt me de balans te houden zodat ik niet te moeilijk ga denken. En dat lukt steeds beter omdat ik daar al jaren aan werk. Maar inmiddels begrijp ik dat het in de kern gaat om mezelf accepteren zoals ik ben. Een mens met kwaliteiten en valkuilen. Een mens die gelukkig niet perfect is. Een mens die van zichzelf houdt.

Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Menu