Werken vanuit passie!

Voor de één een kreet uit de ‘softe’ hoek, voor de ander een randvoorwaarde en voor veel mensen een wens. En we zien allemaal die mensen die het wel doen. Die van hun sport, muziek of het organiseren van evenementen hun beroep hebben gemaakt. En zich daarin niet alleen heel gelukkig lijken te voelen, maar ook nog eens serieus geld verdienen. Maar die mensen vinden we ook wel vaak een beetje arrogant toch? Terwijl we zo’n persoon natuurlijk helemaal niet echt kennen. Zijn of haar onzekerheden kennen. De tegenslagen die ze hebben gehad. Het verdriet dat natuurlijk ook in hun leven soms speelt.

Wat is dat met passie? En met ons oordeel over succesvolle mensen?

In Nederland is dat het sterk ingesleten ‘doe maar gewoon…’ en de hang naar zekerheid. Die is al heel oud en hoort echt bij onze cultuur. Daarom hebben we ook het meeste spaargeld in de wereld. En ook dat is niet nieuw. De enige reden waarom Philips II, koning van Spanje ons aan het begin van de 80 jarige oorlog niet heeft platgewalst, was omdat hij ons spaargeld zo hard nodig had. Hij had namelijk ruzie gemaakt met de Turkse Sultan – nare dingen gezegd over zijn moeder ofzo –  en die wilde hem daarom graag een trap in zijn Spaanse pofbroek komen geven zoals je begrijpt. Als je in die tijd net op vakantie in Salou was geweest, had je alle reden gehad om het programma ‘Red mijn vakantie!’ te bellen, want de kogels vlogen je de godganse dag om de oren. En dat drinkt niet lekker door met die cocktails, laat staan dat je aan een slaapje toekomt op je strandbedje.

Maar goed Philips had dus ons geld nodig. En dat geld zat grotendeels bij de burgers. En niet bij de adel want die hielden continu feesten en zoals iedereen tegenwoordig weet kosten feesten, drank en pilletjes nou eenmaal veel geld. Maar de burgers hadden geld. Waarom? Ze werkten heel hard en veel en probeerden nieuwe dingen zoals overzeese handel en ontdekkingsreizen enzo. Passie zeg maar. Maar wat ze ook konden was veeeeeeeeeeel vergaderen. Alles van alle kanten bekijken. Wikken en wegen en vooral ook de hand op de knip houden. En in alle eerlijkheid: Philips leek hun niet zo’n goede investering. Hij was enigszins wereldvreemd, praatte nogal uit de hoogte en stond voor hun symbool voor graaizucht en onderdrukking. De vergadering duurde zo lang – al ruim 3 jaar – dat de koning inmiddels weer naar Spanje was vertrokken en andere mensen stuurde om zijn vuile werk op te knappen.

Ok, we zijn je helemaal kwijt! Wel leerzaam met de 80 jarige oorlog enzo, maar waar wil je nou eigenlijk naartoe Jan Willem??? En waar is die passie gebleven?

Wij Nederlanders balanceren tussen passie en nuchterheid. 

En daar ligt ook onze uitdaging. Het ‘doe maar gewoon…’ is zowel onze kracht als onze valkuil. Het is een kracht als het aankomt op je eigen verantwoordelijkheid nemen, praktisch denken en kalm blijven in noodsituaties. Maar het is een valkuil als het je tegenhoud om te zijn wie je wilt en moet zijn. Als je gelooft dat je nooit meer iets anders kunt worden, omdat je op je 15de een studie hebt gekozen. Jij moest iets kiezen terwijl alles op dat moment al verwarrend genoeg was. Of als je van huis uit hebt meegekregen dat alles altijd ‘verstandig’ moet zijn. Het is er vroeger met de brintalepel ingebeukt en het zit velen van ons in de weg.

Maar passie is niet ‘verstandig’, het is juist ‘gevoelig’. 

Het gaat over hoe je de wereld en jezelf ziet. Over wie jij bent. En passie hoeft trouwens niet altijd kunstzinnig of meeslepend te zijn hoor. Ik vind het bijvoorbeeld altijd zo gezellig en goed georganiseerd op de vuiltstortplaats in onze gemeente. Ik heb daar laatst naar gevraagd. De bewuste medewerkers zeiden: ”Ja wij vinden het altijd mooi om er hier een feestje van te maken. Vinden we zelf leuk. Vinden de klanten leuk. En we weten dat als we goed aanwijzingen geven en af en toe meehelpen dat alles in de juiste bakken terecht komt. Wij vinden het milieu heel belangrijk en iedereen is ook nog eens mooi op tijd weer thuis.” Hoe briljant is dat?! En wat een voorbeeldfunctie in leiderschap vervullen deze mensen wat mij betreft. Want passie gaat om je leven inrichten zoals jij dat wilt. Vanuit wat jij belangrijk vindt. Dat kan echt van alles zijn. En daar mag je ook best wel egoïstisch in zijn. Uiteindelijk zit je dan namelijk beter in je vel en dat straal je uit naar de rest van de wereld.

Ik pleit niet voor het loslaten van onze grote kwaliteit ‘doe maar gewoon’. Die blijft juist heel belangrijk om onze passie de ruimte te kunnen geven. Passie vanuit je eigen verantwoordelijkheid met alles erop en eraan. In voor en tegenspoed. Ga ervoor!

Je moet ingelogd zijn op om een reactie te plaatsen.